آسیبشناسی نظام مدیریت حوضههای آبریز در ایران
نویسنده: مراد کاویانی‌راد
ایران سرزمینی بهذات کم بارش با آب‌وهوایی خشک و نیمه‌خشک است. طی چند دهه گذشته برخاسته از گسترش شهرنشینی، افزایش جمعیت، گسترش کشاورزی آببر، ناکارایی مدیریت منابع آب، پراکنش نامتعادل جمعیت و مکانیابی نادرست بسیاری از صنایع آببر و چیرگی ایدئولوژی و امنیت بر توسعه، بارگذاریهای محیطی فراتر از ظرفیت محیطی و توانش جغرافیایی در بسیاری از مناطق رخ داده و بازتابهای آن در قالب افت گسترده سطح آبخوانها و فرونشست زمین در سراسر کشور نمود یافته است. طی این بازه زمانی نیز برنامههای توسعهای گوناگون و گاه ناسازگار به اجرا درآمده که افزون بر این‌که کارایی نداشته با توانش‌های جغرافیایی و مرز طبیعی حوضههای آبریز ناسازگار بوده و به فروسایی بنیادهای زیستی بهویژه نابودی منابع محدود آب نیز انجامیدهاند.
ماه‌نگار دیده‌بان امنیت ملی شماره ۱۳۶
